Komunikacja pomiędzy CFO a głównym księgowym – godzenie sprzeczności czy budowanie synergii?

Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że ten artykuł będzie długą opowieścią o godzeniu ognia z wodą i budowaniu niełatwych partnerstw w świecie odmiennych interesów dwóch menadżerów. Zupełnie niedawno, kiedy autor tego artykułu zdobywał swoją finansową edukację (niech autorowi będzie wolno subiektywnie postrzegać, jakby to było wczoraj), wiele się mówiło o tym, że CFO musi umieć zarządzać oporem ze strony głównego księgowego. Zwłaszcza ci z nas, którzy swoje zawodowe początki budowali w obszarze controllingu, mają w głowie wielokrotnie powtarzane tezy o konieczności przekonywania księgowości do controllingowych racji i o tym, że rozsądnym kompromisem w relacji z księgowością jest szorstki szacunek. Z takim nastawieniem często zaczynaliśmy swoje kariery, staczając potyczki na froncie, na którym controller był postrzegany przez księgowość jako nie do końca poważny autor dziwnych pomysłów, które wnoszą niepotrzebną rewolucję do poukładanego księgowego świata. Z kolei controlling postrzegał księgowość, jako Państwo, W Którym Nic Się Nie Da, skutecznie odporne na wszelkie nowości (co controller z kolei pojmował jako brak jakiejkolwiek chęci czynienia postępu).